Henderson (1912-1931)
In hetzelfde jaar dat Ignaz Schwinn Excelsior inlijfde, begonnen Tom en William Henderson hun motorfietsen fabriek. Na 5 jaar zelfstandige productie, werd de Henderson Motorcycle Company ook toegevoegd aan de Chicago industrieel Schwinn.
In 1912 verscheen de eerste 7 HP Henderson viercylinder. Het was een erg lange motorfiets. Dit zou de schokken van de weg reduceren tot een minimum, omdat het zadel tussen de wielen was geplaatst, aldus Henderson. Door deze lange constructie (wielbasis 65 inch), was het eenvoudig een tandem zadel te monteren. Ook met passagier had de berijder een optimale controle over de motorfiets. Deze viercylinder werd opgevoerd tot 8 HP, met een cylinderinhoud van 1065cc.
De achterrem, die
uit een klemmende band bestond, is van 1913. Deze werd met een voetpedaal
bediend. De vier losse cylinders stonden op een aluminium carter, waarin de 3
maal gelagerde krukas draaide.De motor moest aangezwengeld worden, zoals dat bij
automobielen het geval was.
Een zekere Carl Stearns Clancy maakte in 1913 een reis om de wereld op een
Henderson uit 1912, waardoor Henderson voorgoed op de (geschiedenis)kaart gezet
was.
In 1914 kwam Henderson met model C, met lichtere zuigers, 2 versnellingen en
verstelbare zadelveren.
Op aandringen van dealers, werd al in 1914 begonnen om een model met kortere
wielbasis te ontwerpen. In 1915 werden vele verbeteringen doorgevoerd, maar de
verkoopsprijs daalde noodgedwongen toch ($295,-, voor de 2 versnellings versie $335,-).
De verkopen kregen echter een opkikker, door een grote order uit
Italië. Door de 1e
wereldoorlog was er n.l. niet meer aan Engelse of Duitse motorfietsen te komen.
Het korte basis model verscheen in 1915, waarbij de wielbasis 7 inch korten was
en de zit was 1,5 inch lager. Beide modellen (D-long, E-short) werden in enkele
of 2 versnellings uitvoering geleverd.
Vanaf 1916 werden alleen de kortere modellen geproduceerd.
De
levensvatbaarheid van verschillende motorfiets fabriekanten werd danig op de
proef gesteld. Door de oorloge prijzen gingen de prijzen van grondstoffen
omhoog en werd er alles aan gedaan om te overleven . Op het dieptepunt in 1916
werd Henderson onderdeel van het Ignaz Schwinn bedrijf.
Mede door de inlijving van Excelsior, die 5 jaar eerder plaats vond, was de
voormalige fietsenfabrikant een grote speler geworden op de motorfiets markt.
Indian en Harley-Davidson waren toch de grootste op dat moment, waardoor Schwinn
besloot de productielijn uit te breiden.
In
1917 werd het nieuwe G model uitgebracht met 3 versnellingen, nieuwe inlaat en
verbeterde voorvork. Henderson rijder Alan Bedell reed een nieuw record
van oost naar west in 7 dagen, 16 uur, dat bijna 4 dagen sneller was dan
het oude record. Ook het Canada-to-Mexico record sneuvelde met Roy Artley op een
Henderson.
Maar al dit goede nieuws bracht het bedrijf niet uit het economisch diepe dal.
Door de verbintenis met Excelsior werd Henderson gered, door het bedrijf naar
Chicago over te brengen. Beide gebroeders Henderson werden ingehuurd om de
productie van Detroit naar Chicago te verhuizen en daar voort te zetten. Al na
een jaar besloten de Hendersons hun eigen weg te gaan. In 1919 nam Tom ontslag
om in Europa motorfietsen te verkopen en William vertrok om een nieuwe
motorfiets te gaan bouwen, n.l. de ACE. 
De
productie van Excelsior-Henderson in Chicago zou nog 12 jaar duren. De frames
werden wat zwaarder uitgevoerd, smeersysteem werd verbeterd. Het K-model had een
grotere boring en slag, dat op 1310cc kwam bij 18 HP.
De laatste jaren (1929-1931) werden de Hendersons zwaarder uitgevoerd, met meer
vermogen en het nieuwe gestroomlijnde design werd ingevoerd. Joe Petrali, die
later een beroemde Harley racer zou worden, hielp mee om deze laatste Hendersons
te ontwikkelen. De crisis bracht Excelsior echter naar de afgrond, waardoor
Henderson en de Super X geschiedenis waren geworden.
